«Το πείραμα "Σύμπαν 25" είναι τρομακτικό. . .

«Το πείραμα "Σύμπαν 25" είναι ένα από τα πιο τρομακτικά πειράματα στην ιστορία της επιστήμης, το οποίο, μέσω της συμπεριφοράς μιας αποικίας ποντικών, είναι μια προσπάθεια των επιστημόνων να εξηγήσουν τις ανθρώπινες κοινωνίες. 

Η ιδέα του «Σύμπαντος 25» προήλθε από τον Αμερικανό επιστήμονα John Calhoun, ο οποίος δημιούργησε έναν «ιδανικό κόσμο» στον οποίο θα ζούσαν και θα αναπαράγονταν εκατοντάδες ποντίκια. 

Πιο συγκεκριμένα, ο Calhoun έχτισε τον λεγόμενο «Παράδεισο των Ποντικών», έναν ειδικά διαμορφωμένο χώρο όπου τα τρωκτικά είχαν Αφθονία τροφής και νερού, καθώς και έναν μεγάλο χώρο διαβίωσης. 

Στην αρχή, τοποθέτησε τέσσερα ζεύγη ποντικών που σε σύντομο χρονικό διάστημα άρχισαν να αναπαράγονται, με αποτέλεσμα ο πληθυσμός τους να αυξάνεται ραγδαία. 

Ωστόσο, μετά από 315 ημέρες η αναπαραγωγή τους άρχισε να μειώνεται σημαντικά. Όταν ο αριθμός των τρωκτικών έφτασε τα 600, σχηματίστηκε μια ιεραρχία μεταξύ τους και στη συνέχεια εμφανίστηκαν οι λεγόμενοι "άθλιοι". Τα μεγαλύτερα τρωκτικά άρχισαν να επιτίθενται στην ομάδα, με αποτέλεσμα πολλά αρσενικά να αρχίσουν να "καταρρέουν" ψυχολογικά. 

Ως αποτέλεσμα, τα θηλυκά δεν προστατεύονταν και με τη σειρά τους έγιναν επιθετικά προς τους νέους τους. 

Με την πάροδο του χρόνου, τα θηλυκά παρουσίαζαν όλο και πιο επιθετική συμπεριφορά, στοιχεία απομόνωσης και έλλειψη αναπαραγωγικής διάθεσης. Υπήρξε χαμηλό ποσοστό γεννήσεων και, ταυτόχρονα, αύξηση της θνησιμότητας σε νεότερα τρωκτικά. 

Στη συνέχεια, εμφανίστηκε μια νέα κατηγορία αρσενικών τρωκτικών, τα λεγόμενα "όμορφα ποντίκια". Αρνήθηκαν να ζευγαρώσουν με τα θηλυκά ή να "πολεμήσουν" για το χώρο τους. Το μόνο που τους ένοιαζε ήταν το φαγητό και ο ύπνος. Σε ένα σημείο, τα "όμορφα αρσενικά" και τα "απομονωμένα θηλυκά" αποτελούσαν την πλειοψηφία του πληθυσμού.

Σύμφωνα με τον Calhoun, η φάση θανάτου αποτελούνταν από δύο στάδια: τον «πρώτο θάνατο» και τον «δεύτερο θάνατο». Η πρώτη χαρακτηριζόταν από την απώλεια του σκοπού στη ζωή πέρα από την απλή ύπαρξη - καμία επιθυμία να ζευγαρώσει, να μεγαλώσει νέους ή να δημιουργήσει ένα ρόλο μέσα στην κοινωνία. 

Με την πάροδο του χρόνου, η νεανική θνησιμότητα έφτασε το 100% και η αναπαραγωγή έφτασε στο μηδέν. Μεταξύ των απειλούμενων ποντικών, παρατηρήθηκε ομοφυλοφιλία και, ταυτόχρονα, ο κανιβαλισμός αυξήθηκε, παρά το γεγονός ότι υπήρχε άφθονο φαγητό. 

Δύο χρόνια μετά την έναρξη του πειράματος, γεννήθηκε το τελευταίο μωρό της αποικίας. Μέχρι το 1973, είχε σκοτώσει το τελευταίο ποντίκι στο Σύμπαν 25. Ο John Calhoun επανέλαβε το ίδιο πείραμα 25 φορές και κάθε φορά το αποτέλεσμα ήταν το ίδιο.

Το επιστημονικό έργο του Calhoun έχει χρησιμοποιηθεί ως μοντέλο για την ερμηνεία της κοινωνικής κατάρρευσης και η έρευνά του χρησιμεύει ως σημείο εστίασης για τη μελέτη της αστικής κοινωνιολογίας.

ΣΚΕΦΤΕΙΤΕ ΠΩΣ ΣΥΜΠΕΡΙΦΕΡΟΜΑΣΤΕ

ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΑΣΘΕΝΕΙΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΒΛΕΠΕΙΣ:

- Αγγειίτιδα

- Αγκυλοποιητική σπονδυλίτιδα

- Αιμοχρωμάτωση

- Ασθένεια του Crohn

- Ενδομητρίωση

- Επιληψία

- Ινομυαλγία

- Καρκίνο

- Κατάθλιψη

- Κοιλιοκάκη

- Λιποίδημα

- Μυασθένεια

- Νευροπάθεια

- Νόσο Hashimoto

- Νόσος Lyme

- Νόσος του Bechterev

- Νόσος του Graves

- Νόσος του Meniere

- Νόσος του Scheuermann

- Οισοφαγική αχαλασία

- Παραμορφωτική αρθρίτιδα

- Πολυνευροπάθεια

- Ρευματοειδής αρθρίτιδα

- Σαρκοείδωση

- Σακχαρώδης διαβήτης τύπου 1

- Σκληρόδεμα

- Σκλήρυνση κατά πλάκας

- Σύνδρομο πολυκυστικών ωοθηκών

- Σύνδρομο χρόνιας κόπωσης

- Σύνδρομο Raynaud 

- Συστηματικός ερυθηματώδης λύκος (ΣΕΛ) 

- Υπερθυρεοειδισμός

- Υπέρταση

- Υποθυροειδισμός

- Φλεγμονή των νεύρων

- Χρόνιος πόνος

- Ψωρίαση

- Vasculitis

- Ankylosing spondylitis

- Hemochromatosis

- Crohn's disease

- Endometriosis

- Epilepsy

- Fibromyalgia

- Cancer

- Depression

- Celiac disease

- Lipoedema

- Myasthenia

- Neuropathy

- Hashimoto's disease

- Lyme disease

- Bechterev's disease

- Graves' disease

- Meniere's disease

- Scheuermann disease

- Esophageal achalasia

- Deforming arthritis

- Polyneuropathy

- Rheumatoid arthritis

- Sarcoidosis

- Type 1 diabetes mellitus

- Sclerodema (PRINTO)

- Multiple Sclerosis

- Polycystic ovary syndrome

- Chronic fatigue syndrome

- Raynaud's syndrome(REINO)

- Systemic lupus erythematosus (SLE)

- Hyperthyroidism

- Hypertension

- Hypothyroidism

- Inflammation of the nerves

- Chronic pain

- Psoriasis

Οι αυτοάνοσες ασθένειες (autoimmune diseases) προκαλούνται από υπερβολική και λανθασμένη απόκριση του ανοσοποιητικού συστήματος έναντι στον ίδιο τον οργανισμό και συνδέονται με τον τρόπο ζωής και διατροφής.  

Σε  ταλαιπωρούν χρόνια, κουράζεσαι όλο και περισσότερο και πολλές οι φορές είναι χωρίς διάγνωση.. Κρύβεις τα πάντα από τους άλλους, προσποιείσαι ότι είσαι καλύτερα, όσο είναι περισσότερο δυνατόν. Και όμως δεν νοιώθεις καλά. Δεν έχει σημασία πόσο διαρκεί. Άλλωστε, πάντα έρχεται η στιγμή που σε ρωτάνε, περιμένοντας να απαντήσεις ότι είσαι καλά:      - Τι έχεις;

Έχεις ανάμεικτα συναισθήματα αλλά σφίγγεις τα δόντια και συνεχίζεις. Είναι και αυτή η έλλειψη προθυμίας να δράσεις, η αίσθηση ματαιότητας για κάθε προσπάθεια, η κούραση και ο πόνος που σε αναγκάζει να παίρνεις συχνά φαρμακευτική αγωγή. Ένα ολόκληρο φαρμακείο είναι πάνω στο κομοδίνο σου! Δεν θα σε νικήσει η αρρώστια, αλλά πώς να την χειριστείς; Και επιπλέον έχεις εκείνες οι καθημερινές ερωτήσεις από τους γύρω σου, που καλείσαι να δικαιολογηθείς:

~       «Γιατί πάχυνες τόσο πολύ;»

~       Έχω μια καλή διατροφή που θα σου ταιριάζει, αν θέλεις να γυμναστείς...

~       Είχες τόσο όμορφα μαλλιά, τώρα είναι φρικτά και πέφτουν... τι έπαθες;

~       Έχεις δοκιμάσει αυτό; Δοκίμασες το άλλο;

~       Πήγες στον γιατρό;

Και πας στον γιατρό για να σε βοηθήσει, αλλά αυτός τις περισσότερες φορές θα κάνει τις εύκολες διαπιστώσεις και θα πει τις αγαπημένες του φράσεις: 

~       Μάλλον είναι ψυχολογικό!

~       Δε μπορεί να νοιώθεις τόσο άσχημα αφού εξακολουθείς να εργάζεσαι και κάνεις  ό,τι κάνεις!

~       Δεν υπάρχει κάτι άλλο να κάνουμε για σένα!

~       Η ασθένεια είναι χρόνια! Αθεράπευτη!

Οι σιωπηλές και αόρατες ασθένειες ΥΠΑΡΧΟΥΝ και είναι δύσκολο να διαφωνήσεις με την άγνοια των ανθρώπων. Δεν τα παρατάς ωστόσο και προσπαθείς να εξηγήσεις στους άλλους  να συνειδητοποιήσουν ότι παλεύεις με μια αόρατη ασθένεια... 

Μια ασθένεια  πως σε επηρεάζει σωματικά, πνευματικά και συναισθηματικά! 

Τι να απαντήσεις άλλωστε όταν γνωρίζεις πως:

~       Ένας υπνάκος δεν θα σε θεραπεύει αλλά θα σε βοηθήσει!

~       Δεν είναι τεμπελιά, είναι αναγκαιότητα να παίρνεις φάρμακα και μερικές φορές αυτό κουράζει!

~       Δεν είναι θυμός αλλά ένα άτομο με χρόνιο πόνο (σώματος ή ψυχής) θυμώνει πιο γρήγορα και δεν έχει όρεξη να αστειευτεί!

~       Η αντιμετώπιση του πόνου σε κινητικά ζητήματα, κούραση, κριτική του περιβάλλοντος κάθε μέρα είναι πολύ δύσκολη!

~       Σκέφτεσαι ότι μάλλον τρελάθηκες. Ότι αρρωσταίνεις στην φαντασία σου. Και όμως θυμάμαι πως νοιώθεις όταν είσαι καλά. Και καταλαβαίνεις, γνωρίζεις ότι  πραγματικά δέχεσαι μια σιωπηλή και επίπονη επίθεση.

Για όλους εσάς που νοιάζεστε για όσους ζουν με αόρατες ασθένειες και νοιώθουν ότι δεν λαμβάνουν κατανόηση από κανέναν, να θυμάστε ότι είναι πολεμιστές- και πρέπει να τον τιμούμε καθημερινά για να συνεχίζουν να αγωνίζονται εναντία στην:

 Τα αυτοάνοσα είναι η πρώτη αιτία χρόνιας νόσου στις ανεπτυγμένες χώρες, καθώς υπολογίζεται ότι ένα άτομο στα πέντε (20%), πάσχει από κάποιο αυτοάνοσο νόσημα με το 78% να είναι γυναίκες. Επίσης, ένα στα τρία άτομα πάσχει από πολλαπλά αυτοάνοσα νοσήματα, ενώ υπάρχει αυξημένος κίνδυνος κληρονομικότητας. Οι αυτοάνοσες ασθένειες αναφέρονται και ως φλεγμονώδεις παθήσεις (inflammatory diseases), ρευματικές παθήσεις (rheumatic diseases) και αντιδράσεις υπερευαισθησίας (hypersensitivity reactions)

 Γιατί αυτά τα σπάνια αυτοάνοσα νοσήματα ΔΕΝ φαίνονται, αλλά ΕΙΝΑΙ ΕΚΕΙ...


Η ΒΑΛΊΤΣΑ ΣΟΥ

Πέθανε ένας άνθρωπος κουβαλώντας μαζί του μια βαλίτσα.
Και ο Θεός είπε:
- Γιε μου ήρθε η ώρα να φύγεις.
Ο έκπληκτος άνδρας ρώτησε:
- Τόσο νωρίς; Είχα τόσα πολλά σχέδια...
- Λυπάμαι, αλλά η αναχώρησή σου έφτασε.
- Τι κουβαλάς στη βαλίτσα σου; ρώτησε  ο Θεός και του  απάντησε:
- Τα πράγματα μου, τα ρούχα μου, τα λεφτά μου;
Ο Θεός απάντησε:
- Αυτά τα πράγματα δεν ανήκαν ποτέ σε σένα, ήταν του κόσμου.
Φέρνω τις αναμνήσεις μου απάντησε...
- Αυτά που ποτέ δεν ανήκαν σε σένα, ήταν από τον καιρό.
Φέρνω τα ταλέντα μου;
- Αυτά δεν ανήκαν ποτέ σε σένα....
Κουβαλάω τούς φίλους μου, τα μέλη της οικογένειας μου..
- Λυπάμαι αλλά δεν σου ανήκαν ποτέ, ήταν μερος της διαδρομής 
Κουβαλάω το σώμα μου του απάντησε...
- Ποτέ δεν ανήκε σε σένα, το σώμα ήταν σκόνη.
Κουβαλώ την ψυχή μου....
- Όχι, ούτε η ψυχή σου ανήκει, είναι δική μου.

Έτσι ο φοβισμένος άνδρας πέταξε έξω τη βαλίτσα που κουβαλούσε μαζί του και ανοίγοντας την είδε ότι ήταν άδεια. Με ένα δάκρυ να πέφτει από τα μάτια του, ο άνδρας ρώτησε.
-  Δεν είχα ποτέ τίποτα;
- Έτσι είναι, κάθε στιγμή που έζησες ήταν μόνο δική σου.

Η ζωή είναι μόνο μια στιγμή. Μια στιγμή μόνο δική σου.
Γι ' αυτό όταν έχεις χρόνο, αξιοποίησε τον πλήρως.
Αυτό το τίποτα που σου ανήκε δεν μπορεί να σε κρατήσει πίσω.
Ζήσε τώρα, ζήσε τη ζωή σου και μην ξεχνάς να είσαι ευτυχισμένος, είναι το μόνο πράγμα που αξίζει πραγματικά.
Υλικά πράγματα και ότι άλλο πάλεψες για να μείνεις εδώ.
Να εκτιμάς εκείνους που σε εκτιμούν, μην χάνεις χρόνο με εκείνους που δεν έχουν χρόνο για σένα.

Msc, BA Επικοινωνιολόγος - Personality Creator  
Σύμβουλος Στρατηγικής Ανάπτυξης και Διαπροσωπικών Σχέσεων


Η Οδύσσεια είναι ο χάρτης της ζωής μας

Η ομηρική Οδύσσεια είναι μια μορφή βαθιάς θεραπείας. 
Το Ομηρικό έπος είναι ένα ταξίδι αυτογνωσίας που μας καλεί να λύσουμε.
Ένας ήρωας αναμετράται με το πεπρωμένο του, ενώ θεοί και μυθικά τέρατα του φράσσουν τον δρόμο. 
Θα επιστρέψει σπίτι μονάχα μόλις είναι έτοιμος. 
Το ίδιο κι εμείς....
Έρχεται μια στιγμή στη ζωή μας που σπάνε όλα τα φράγματα και ανοίγουν διάπλατοι όλοι οι ορίζοντες. Μια στιγμή που μας σπρώχνει σε μια απόφαση που κάποτε μας φαινόταν αδιανόητη. Και τότε, υπερβαίνοντας τον εαυτό μας και τους περιορισμούς του, ξυπνάμε! 
Κι αλλάζουμε πεπρωμένο. Κάθε νέα αρχή είναι μια αλλαγή πεπρωμένου. Να αλλάξουμε πεπρωμένο σημαίνει να ξυπνήσουμε. 
Επειδή το πεπρωμένο είτε το επιλέγεις ξύπνιος, είτε σε επιλέγει κοιμισμένο. 
Συχνά όμως διστάζουμε να κάνουμε το βήμα μιας νέας αρχής. Δεν είμαστε πρόθυμοι να εγκαταλείψουμε το παλιό που, μολονότι τελειωμένο ή περιοριστικό, μοιάζει οικείο. 
Μας αναστέλλει η αβεβαιότητα όταν είναι να βαδίσουμε σε αχαρτογράφητες περιοχές. Όμως ποτέ δεν είμαστε μόνοι. Ορατοί κι αόρατοι σύμμαχοι εμφανίζονται, συχνά με αναπάντεχους τρόπους. Έναν από αυτούς μας τον προσέφερε ο Όμηρος στην Οδύσσεια.
Θα μπορούσατε να φανταστείτε ότι το ταξίδι της ζωής σας έχει την αντιστοιχία του στο ταξίδι του Οδυσσέα? Κι εμείς, όπως αυτός. περιπλανιόμαστε από εμπειρία σε εμπειρία. Συναντάμε μονόφθαλμους γίγαντες, παλεύουμε να αντισταθούμε στις προκλήσεις των Σειρήνων, συντριβόμαστε με δύσκολες επιλογές ανάμεσα στη Σκύλλα και στη Χάρυβδη, κάποιες φορές βυθιζόμαστε τόσο σαν να φτάνουμε στον Άδη κι άλλες υψωνόμαστε στηριγμένοι σε ανθρώπινη και θεϊκή βοήθεια. 
Στο επικό ταξίδι του Οδυσσέα υπάρχει ένας μυστικός κώδικας που περιγράφει τα στάδια που περνάμε καθώς ταξιδεύουμε στη ζωή, κάνουμε επιλογές και σχέσεις, χάνουμε το δρόμο μας, τον βρίσκουμε ξανά και συνεχίζουμε ζητώντας να επιστρέψουμε στον τόπο της καρδιάς μας. Στην Ιθάκη.

Ως εδώ και μη παρέκει!
Μολονότι το ταξίδι του Οδυσσέα κράτησε 10 χρόνια, τα περισσότερα από αυτά δεν ταξίδευε. Τον κρατούσε καθηλωμένο στο νησί της η Καλυψώ που, όπως αποκαλύπτει ετυμολογικά το όνομά της, του έριχνε ένα κάλυμμα στο νου για να ξεχνά. 
Η αντιστοιχία στη δική μας ζωή είναι η καθήλωση σε καταστάσεις, σχέσεις και πάνω απ’ όλα πεποιθήσεις που μας κρατάνε πίσω. Παρ όλα αυτά μένουμε μαζί τους. 
Επειδή έχουμε βολευτεί. Κι επειδή μας ανταμείβουν με κάποιες ικανοποιήσεις που καθησυχάζουν τις ανασφάλειές μας ή μας δίνουν μια ψευδαίσθηση φροντίδας. 
Η Καλυψώ κρατούσε σαγηνεμένο τον Οδυσσέα 7 ολόκληρα χρόνια ταΐζοντάς τον νέκταρ και αμβροσία για να τον κάνει αθάνατο, όπως του υποσχόταν. Κι εκείνος βολεύτηκε και ξεχάστηκε καθώς η Καλυψώ κάλυπτε με ένα πέπλο λήθης τον αληθινό προορισμό του: το γυρισμό στην Ιθάκη. 
Σαν τον Οδυσσέα κι εμείς καθηλωνόμαστε συχνά σε μια εξάρτηση από μια ουσία ή μια συμπεριφορά ή σε μια κακοποιητική σχέση περιμένοντας κάτι που δεν έρχεται ποτέ ή που χάνεται αστραπιαία.
Ματαιωνόμαστε ξανά και ξανά κι όμως μένουμε. 
Μήνες, χρόνια καμιά φορά ζωές ολόκληρες. 
Ωστόσο κι αν εμείς την ξεχάσαμε, η Ιθάκη δεν μας ξέχασε. Όσα καλύμματα κι αν έχει ρίξει η Καλυψώ-καθήλωση, δεν μπόρεσε ποτέ να εξαλείψει τη βαθύτερη ουσία μας. 
Η αίσθηση ότι αξίζουμε καλύτερα, η λαχτάρα μας για ελευθερία κι αυτοσεβασμό, μας κάνουν αργά ή γρήγορα να ξυπνήσουμε και να κινητοποιηθούμε. 
Και τότε αξιολογούμε ξανά όσα μέχρι εκείνη τη στιγμή μας καθήλωναν και τα απαξιώνουμε. Τα ερμηνεύουμε με νέο τρόπο. Αυτό συμβαίνει και στην Οδύσσεια όταν εμφανίζεται ο Ερμής για να ζητήσει από την Καλυψώ να αφήσει τον Οδυσσέα να φύγει. 
Ο Ερμής, όπως αποκαλύπτει το όνομά του, προσφέρει μια νέα ερμηνεία στον Οδυσσέα. 
Ένα νέο τρόπο να δει την κατάσταση καθήλωσής του, να την αναγνωρίσει και να την εγκαταλείψει. 
Ξυπνώντας σαν από λήθαργο νιώθει τη βαθιά λαχτάρα να φύγει επιτέλους. 
Να επιστρέψει στο βασίλειό του, στην Πηνελόπη-ψυχή του και στη δημιουργία του, τον γιο του Τηλέμαχο.
Ο Οδυσσέας της ψυχής μας συναντά τον εξωγήινο και τον Πλάτωνα.
Όσο κι αν καθυστερήσει αυτή η αφύπνιση, έρχεται κάποτε. 
Σταδιακά μαζεύουμε ενέργεια, συσσωρεύουμε βουβά πόνο και ματαιώσεις, όπως τα σύννεφα που σιγά σιγά μαζεύονται και πυκνώνουν και πληθαίνουν και βαραίνουν μέχρι να αγγιχτούν τα όρια της αντοχής μας. 
Και τότε ξεσπάμε σαν καταιγίδα. 
Με ένα ορμητικό «ως εδώ και μη παρέκει» που μας ωθεί να διακόψουμε μονομιάς κι οριστικά την κακοποιητική σχέση με κάποια ουσία, συνήθεια ή άνθρωπο. Τότε αποκτάμε μηδενική ανοχή για ό,τι μας βασάνισε και μας περιόρισε για χρόνια. 
Όπως ο Οδυσσέας που ξέσπασε κλαίγοντας στο ακρογιάλι του νησιού όπου τον είχε εγκλωβίσει η Καλυψώ. 
- «Δεν το θέλω πια αυτό», ούρλιαζε. «Θέλω να επιστρέψω στην Ιθάκη. Θέλω να γυρίσω στο σπίτι».

Σχεδόν τρεις χιλιάδες χρόνια μετά την κραυγή του ομηρικού Οδυσσέα, ο Στίβεν Σπίλμπεργκ σκηνοθετεί μια από τις πιο τρυφερά σπαρακτικές σκηνές στην ταινία «Ε.Τ.» όπου ο ήρωας υψώνει το εξωγήινο δάχτυλό του με τον δείκτη να λάμπει σαν φως δείχνοντας τον ουρανό και λέγοντας με παράπονο «Ε.Τ. wants to go home». O E.T. θέλει να γυρίσει σπίτι. 

Πλανήτες, πλανημένοι και περιπλανώμενοι κι εμείς όπως ο Οδυσσέας λαχταράμε βαθιά τον γυρισμό μας σε μια κατάσταση μακαριότητας και πληρότητας, ωκεάνιας ειρήνης, απέραντης αποδοχής κι αγάπης που μολονότι δεν τα έχουμε ζήσει στην πληρότητά τους σ’ αυτόν τον κόσμο παρ’ όλα αυτά τα νοσταλγούμε. 
Κι αυτό σημαίνει πως κάπου κάποτε τα ζήσαμε. 
Σ’ αυτή την απόμακρη, σαν ξεχασμένο τραγούδι, ανάμνηση αναφέρεται ο Πλάτωνας περιγράφοντας τις ψυχές που κάποτε στροβιλίζονταν μακάρια στους αιώνιους χώρους των αθανάτων και που ύστερα ξέπεσαν με τη βαθιά λαχτάρα να επιστρέψουν. 
Και νιώθουν ακαταμάχητη έλξη για ό,τι αμυδρά τους θυμίζει την ουράνια μακαριότητα που ζούσαν κάποτε. 

Συγχώρεσε και αυτό θα εξαφανιστεί. 
Υπάρχει κάτι καλό μέσα μας, κάτι τρυφερό και συμπονετικό και συνάμα γενναίο και μεγαλόπρεπο. Υπάρχει ένα βασίλειο-ψυχολογική κατάσταση που μας καλεί να επιστρέψουμε κάθε φορά που ο φόβος ή ο θυμός συσκοτίζουν τον νου μας κρατώντας μας μακριά από την πατρίδα της καρδιάς μας. 
Η Καλυψώ στη ζωή μας είναι αφενός οι μοιραίες προσκολλήσεις μας αλλά κυρίως τα χρόνια παράπονα που μας κρατούν καθηλωμένους σε ένα τραύμα που άθελά μας συντηρούμε αρνούμενοι τη συγχώρεση. «Κλέβει τον εαυτό του όποιος ανώφελα πονάει» γράφει ο Σαίξπηρ θυμίζοντάς μας πως εμείς στο τέλος είμαστε που στερούμαστε την ανακούφιση και την ελευθερία από το παρελθόν. 
Το παράπονα μέσα μας έχουν συχνά ηλικία δεκαετιών. Από μόνα τους δεν έχουν τη δύναμη να συντηρούνται. Τους τη δίνουμε εμείς. Τα ίδια τα γεγονότα δεν κρατούν πολύ. 
Ο απόηχός τους είναι που διαρκεί. Μπορεί να αντηχούν μέσα μας μια ολόκληρη ζωή μέχρι να αποφασίσουμε ότι δεν το θέλουμε αυτό πια! Όποιος κι αν είναι ο ένοχος, όποιον κι αν έχουμε κατηγορήσει –τον άλλον ή τον εαυτό μας ή και τους δυο μαζί– μπορούμε πάντα να κάνουμε μια νέα επιλογή. Να πούμε «ως εδώ και μη παρέκει» στον πόνο και να αποτινάξουμε από τη ζωή μας την ενοχή και την καταδίκη. 
Γενναία και μεγαλόπρεπα να εγκαταλείψουμε το παρελθόν και να διαλέξουμε ένα άλλο πεπρωμένο. Επιτέλους!

Τι μας στηρίζει στα δύσκολα?
Οι περιπέτειες του προπάτορα Οδυσσέα αντιπροσωπεύουν εντυπωσιακά τις ψυχολογικές καταστάσεις που αντιμετωπίζουμε στο ταξίδι της ζωής μας. 
Οι λύσεις που βρήκε ο Οδυσσέας στις διάφορες δοκιμασίες μάς προσφέρουν κατανόηση και παραδείγματα για ευφυείς λύσεις στη δική μας ζωή. 
Το ετυμολογικό νόημα των ονομάτων στην Οδύσσεια και ο κρυφός συμβολισμός των αντικειμένων γίνονται οδηγοί. 
Ο αρχηγός των μνηστήρων της Πηνελόπης για παράδειγμα είναι ο Αντίνοος, ο αντινούς που πολεμά μέσα μας τον ορθό νου και τη σοφία μας. 
- Ποια παράλογη σκέψη σε τυραννά;
- Το κατάρτι όπου δένεται οικειοθελώς ο Οδυσσέας για να περάσει από τις Σειρήνες είναι αυτό που μας έχει κρατήσει ακλόνητους στα δύσκολα. 
- Τι είναι αυτό, λοιπόν, που στηρίζει εσάς στα δύσκολα; 
- Τι κρύβεται στο υφαντό της Πηνελόπης που υφαίνεται και ξεϋφαίνεται και πώς συνδέεται με τις δικές σας εμπειρίες ζωής; 

Ο Όμηρος έχει κρύψει στην Οδύσσεια έναν ψυχολογικό χάρτη πορείας που μπορεί να μας συντροφέψει και να μας προφυλάξει από τον άσκοπο πόνο. Ο κρυφός κώδικας του Ομήρου φανερώνεται μαζί με την παρήγορη επιβεβαίωση πως δεν είμαστε ποτέ μόνοι. 
Από τα βάθη των αιώνων έρχεται ένα μήνυμα, ένα πλήθος πληροφοριών και μια σπουδαία καθοδήγηση που μας συμπαρίστανται και μας ωθούν να επιστρέψουμε στην Ιθάκη της ψυχής μας.  Θριαμβευτικά.

Msc, BA Επικοινωνιολόγος - Personality Creator  
Σύμβουλος Στρατηγικής Ανάπτυξης και Διαπροσωπικών Σχέσεων