Γιορτή ΤΗΣ ΜΗΤΈΡΑΣ ΜΗΤΡΌΤΗΤΑ.

Μητρότητα..Πολλές φορές όταν μιλάμε για την μητρότητα ξεχνάμε τις δυσκολίες που συνεπάγονται με αυτόν τον ρόλο.. δυσκολίες που συναντάμε πολύ πριν καν γίνουμε μητέρες και σχετίζονται με 
την επιλογή στη μητρότητα, την υπογονιμότητα και το στίγμα που συνοδεύει αυτά.Και ξαφνικά από γυναίκα γίνεσαι μητέρα.. και ο ρόλος αυτός έρχεται πολλές φορές για να «σκεπάσει» κάθε άλλη σου υπόσταση.. και συνήθως κανεις δεν σου λέει ότι υπάρχει ακόμα η γυναίκα πριν το παιδί.. ή έστω μια νέα εκδοχή της.. αλλά είναι τόσο δύσκολο να το θυμάσαι αυτό ανάμεσα στο χάος που φέρνει μαζί της η μητρότητα.. την αγωνία, το άγχος, την ευθύνη και όλες τις πρακτικές και ψυχολογικές απαιτήσεις. Όλα είναι «πρώτα» όταν γίνεσαι μητέρα.. μαζί με τα παιδιά σπάει και ο εγωισμός.. σπάνε τα νεύρα, η ψυχραιμία, τα πιο ψηλά «τείχη».. με την μητρότητα καταλαβαίνεις τον όρο «προτεραιότητα» και έρχεσαι αντιμέτωπη με τις πιο μεγάλες σου αδυναμίες αλλά και τη δύναμη που έχεις μέσα σου.. Και ενώ η μητρότητα σε εκθέτει στο τρομακτικό άγνωστο, το γεμίζει με αγαπη.. Και η μητρότητα αλλάζει μορφή με κάθε αλλαγή της ζωής μας. Η μητρότητα είναι ένας ακόμα ρόλος, ΜΙΑ ΕΠΙΛΟΓΗ και όχι το σημείο που ξεκινάνε και τελειώνουν τα πάντα για τη γυναίκα.. Η ολοκλήρωση μιας γυναικας δεν έγκειται στη μητρότητα.. Είναι ισως μια από τις μορφές που μπορεί να έχει η ολοκλήρωση ή η ευτυχία για τις γυναίκες που το επιλέγουν.. αλλά δεν έρχεται έτσι απλά αυτή η ολοκλήρωση.. δεν έρχεται πάντα χωρίς προσπάθεια, όπως το θέλεις, όταν κρατάς το παιδί σου για πρώτη φορά.. δεν νιώθεις πάντα ολοκληρωμένη όταν κάθε σου απόφαση λαμβάνεται πλέον αλλιώς.. Είναι σημαντικό να μιλάμε πάντα και για τη γυναίκα πίσω από τη μητέρα.. μια συζήτηση που θεωρούνταν για χρόνια ακατάλληλη και έκανε τη μητρότητα ένα ταξίδι απόλυτης μοναξιάς. Η σκέψη μας με αφορμή τη Γιορτή της Μητέρας αλλά και κάθε μέρα, είναι μαζί με κάθε γυναίκα που είναι με οποιοδήποτε τρόπο μητέρα, θέλει να γίνει, δεν κατάφερε ακόμη, προσπαθεί ή 
μετράει μια απώλεια ή έφυγε νωρίς.. Σας βλέπουμε, σας ακούμε και είμαστε εδώ όλες μαζί για κάθε γυναίκα και για κάθε μητέρα.

ΜΆΙΟΣ: ο ΜΉΝΑΣ ΨΥΧΙΚΉΣ ΥΓΕΊΑΣ

Ο Μάιος έχει καθιερωθεί παγκοσμίως ως μήνας Ψυχικής Υγείας με στόχο την ευαισθητοποίηση του κόσμου σε θέματα ψυχικής υγείας και μέριμνας αυτών. Αν πέσουμε από κάπου και χτυπήσουμε, έχουμε συμπάθεια, λουλούδια, φροντίδα και καθημερινούς επισκέπτες. Αλλά αν πέσουμε σε κατάθλιψη ή οποιαδήποτε άλλη ψυχική ασθένεια υπάρχει απλώς σιωπή. Δεν υπάρχει άδεια ασθενείας, ούτε κάρτες συμπάθειας. Συνήθως δεν υπάρχει κατανόηση ότι αυτή η κατάσταση χρειάζεται ιατρική φροντίδα και χρόνο. Σε πολλές περιπτώσεις υπάρχει κάποιου είδους λύπηση από τρίτους ή την οικογένεια, ίσως κάποια ανεπιθύμητη συμβουλή για το πως πρέπει να διαχειριστεί κανείς την κατάσταση, για το πως να ευθυμήσει, να σταματήσει να είναι τόσο τεμπέλης, να πάρει λίγο καθαρό αέρα, ή συμβουλές για το πως να μειώσει τους στόχους του που είναι υπερβολικά φιλόδοξοι! Το πρόβλημα με τις ψυχικές ασθένειες είναι ότι οι περισσότερες είναι αόρατες! Δεν μπαίνουν σε γύψο, δεν έχουν ράμματα, δεν χρειάζονται πατερίτσες για να φαίνεται πόσο ευάλωτο σε κάνουν. Οι άνθρωποι με προβλήματα ψυχικής υγείας μπορεί να χρήζουν ίσης ή περισσότερης φροντίδας με εκείνους με σωματικά προβλήματα υγείας και ήρθε η ώρα να συζητήσουμε ανοικτά για αυτο το θέμα, καθώς αυτές τις δύσκολες εποχές που ζούμε, με τέτοιους ρυθμούς καθημερινότητας και στους αμέτρητους ρόλους που καλούμαστε να ανταποκριθούμε, πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι να μπορούμε να ζητήσουμε βοήθεια για εμάς και έτοιμοι να δείξουμε την κατάλληλη ενσυναίσθηση  και προσοχή σε κάποιον που το έχει ανάγκη! #yperoxesgynaikes 
☎️ 10306 - Γραμμή Ψυχοκοινωνικής Υποστήριξης

ΠΡΟΣΕΥΧΉΘΗΚΑ για...

Μια από τις πλέον εξέχουσες μορφές του σουφισμού ο Rumī*,  έγραψε ποιήματα αξεπέραστης έμπνευσης, σοφίας και αγίας φωτιάς, που άγγιξαν και αγγίζουν πάντοτε κάθε καρδιά, παρά τις οποιεσδήποτε θρησκευτικές και φιλοσοφικές της δοξασίες. Χαρακτηριστικό το παρακάτω ποίημα του Rumī  ως προτροπή για περισσότερη αποδοχή και εμπιστοσύνη στον εαυτό μας και τους άλλους.

ΠΡΟΣΕΥΧΉΘΗΚΑ 
Προσευχήθηκα για αλλαγή
και κατάλαβα πως χρειάζεται να αλλάξω το μυαλό μου.

Προσευχήθηκα για καθοδήγηση
και έμαθα πως χρειάζεται να εμπιστεύομαι εμένα.

Προσευχήθηκα για ευτυχία
και συνειδητοποίησα ότι δεν είμαι το “εγώ” μου.

Προσευχήθηκα για ειρήνη
και έμαθα να δέχεται τους άλλους χωρίς προκαταλήψεις.

Προσευχήθηκα για αφθονία
και τότε κατάλαβα πως η δική μου αμφιβολία την κρατούσε μακριά μου.

Προσευχήθηκα για πλούτη
και κατάλαβα πως ο πλούτος ήταν η υγεία μου.

Προσευχήθηκα για ένα θαύμα
όμως κατάλαβα ότι το θαύμα ήμουν εγώ.

Προσευχήθηκα για έναν σύντροφο ζωής
πριν καταλάβω πως τον κουβαλούσα μέσα μου.

Προσευχήθηκα για αγάπη
και συνειδητοποίησα ότι μου χτυπάει πάντα την πόρτα 
αλλά χρειάζεται εγώ να της επιτρέψω να μπει...

* Jalāl al-Dīn Muhammad Rumī (Περσικά: جلال الدین محمد رومی), γνωστός και ως Jalāl al-Din Muḥammad Balkhī (Jalal al-Din Muhammad Balkhi), Mevlânâ/Mawlānā (Περσικά: مولانا, λιτ. «ο κύριος μας») και Mevlevî /Mawlawī (Πέρσης Rumī (30 Σεπτεμβρίου 1207 – 17 Δεκεμβρίου 1273) ήταν ποιητής του 13ου αιώνα, νομικός (Hanafi faqih), ισλαμιστής λόγιος, θεολόγος Maturidi και μυστικιστής Sufi με καταγωγή από το Μεγάλο Khorasan του Μεγάλου Iran. Το τελευταίο αυτό κομμάτι του ονόματός του, Rumī, σημαίνει Ρωμαίος, Ρωμιός, προερχόμενος από τη χώρα των Ρουμ, όπως ήταν γνωστή στους Σελτζούκους η βυζαντινή Μικρά Ασία (Ανατολία).  Η επιρροή του Rumī ξεπερνά τα εθνικά σύνορα και τις εθνικές διαιρέσεις: Ιρανοί, Κούρδοι, Τατζίκοι, Τούρκοι, Έλληνες, Παστούν, άλλοι Μουσουλμάνοι της Κεντρικής Ασίας, καθώς και οι Μουσουλμάνοι της Ινδικής υποηπείρου έχουν εκτιμήσει πολύ την πνευματική του κληρονομιά τους τελευταίους επτά αιώνες.