Τύποι προσωπικότητας: Γενικές πτυχές της θεωρίας δεικτών τύπων

Στην ψυχολογία , ο τύπος προσωπικότητας αναφέρεται στην ψυχολογική ταξινόμηση διαφορετικών τύπων ατόμων. Οι τύποι προσωπικότητας μερικές φορές διακρίνονται από τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας , με τα τελευταία να ενσωματώνουν μια μικρότερη ομάδα συμπεριφορικών τάσεων. Μερικές φορές λέγεται ότι οι τύποι περιλαμβάνουν ποιοτικές διαφορές μεταξύ των ανθρώπων, ενώ τα χαρακτηριστικά μπορεί να ερμηνευθούν ως ποσοτικές διαφορές. [1] Σύμφωνα με τις θεωρίες τύπου, για παράδειγμα, οι εσωστρεφείς και οι εξωστρεφείς είναι δύο θεμελιωδώς διαφορετικές κατηγορίες ανθρώπων. Σύμφωνα με τις θεωρίες χαρακτηριστικών, η εσωστρέφεια και η εξωστρέφεια αποτελούν μέρος μιας συνεχούς διάστασης, με πολλούς ανθρώπους στη μέση. Σε αντίθεση με τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας, η ύπαρξη τύπων προσωπικότητας παραμένει εξαιρετικά αμφιλεγόμενη. [2] [3]

Κλινικά αποτελεσματικές τυπολογίες προσωπικότητας 

Οι αποτελεσματικές τυπολογίες προσωπικότητας αποκαλύπτουν και αυξάνουν τη γνώση και την κατανόηση των ατόμων, σε αντίθεση με τη μείωση της γνώσης και της κατανόησης όπως συμβαίνει στην περίπτωση των στερεοτύπων . Οι αποτελεσματικές τυπολογίες επιτρέπουν επίσης αυξημένη ικανότητα πρόβλεψης κλινικά σχετικών πληροφοριών για ανθρώπους και ανάπτυξης αποτελεσματικών στρατηγικών θεραπείας. [4] Υπάρχει εκτενής βιβλιογραφία σχετικά με το θέμα της ταξινόμησης των διαφόρων τύπων ανθρώπινης ιδιοσυγκρασίας και εξίσου εκτενής βιβλιογραφία για τα χαρακτηριστικά ή τους τομείς της προσωπικότητας. Αυτά τα συστήματα ταξινόμησης προσπαθούν να περιγράψουν την κανονική ιδιοσυγκρασία και προσωπικότητα και να τονίσουν τα κυρίαρχα χαρακτηριστικά διαφορετικών ιδιοσυγκρασιών και τύπων προσωπικότητας. είναι σε μεγάλο βαθμό η επαρχία του κλάδου της ψυχολογίας. Οι διαταραχές προσωπικότητας, από την άλλη πλευρά, αντικατοπτρίζουν το έργο της ψυχιατρικής, μια ιατρική ειδικότητα, και είναι προσανατολισμένες στην ασθένεια. Ταξινομούνται στο Diagnostic and Statistical Manual (DSM), προϊόν της Αμερικανικής Ψυχιατρικής Εταιρείας . [5]

Τύποι έναντι χαρακτηριστικών 

Ο όρος τύπος δεν έχει χρησιμοποιηθεί με συνέπεια στην ψυχολογία και έχει γίνει πηγή κάποιας σύγχυσης. Επιπλέον, επειδή οι βαθμολογίες του τεστ προσωπικότητας συνήθως πέφτουν σε μια καμπύλη καμπάνα και όχι σε διακριτές κατηγορίες, [6] οι θεωρίες τύπου προσωπικότητας έχουν δεχθεί σημαντική κριτική μεταξύ των ψυχομετρικών ερευνητών. Μια μελέτη που συνέκρινε άμεσα ένα όργανο «τύπου» (το MBTI ) με ένα όργανο «χαρακτηριστικών» (το NEO PI ) διαπίστωσε ότι το μέτρο χαρακτηριστικών ήταν καλύτερος προγνωστικός δείκτης διαταραχών προσωπικότητας. [7] Εξαιτίας αυτών των προβλημάτων, οι θεωρίες τύπων προσωπικότητας έχουν πέσει σε δυσμένεια στην ψυχολογία. Οι περισσότεροι ερευνητές πιστεύουν τώρα ότι είναι αδύνατο να εξηγηθεί η ποικιλομορφία της ανθρώπινης προσωπικότητας με έναν μικρό αριθμό διακριτών τύπων. Αντ' αυτού προτείνουν μοντέλα χαρακτηριστικών, όπως το μοντέλο πέντε παραγόντων . [8] [9] [10]

Θεωρίες τύπων 

Περαιτέρω πληροφορίες: Πίνακας παρόμοιων συστημάτων σύγκρισης ιδιοσυγκρασιών
  • Μια πρώιμη μορφή της θεωρίας δεικτών τύπου προσωπικότητας ήταν το σύστημα των τεσσάρων ιδιοσυγκρασιών του Γαληνού , βασισμένο στο μοντέλο των τεσσάρων χιούμορ του Ιπποκράτη . ένα εκτεταμένο σύστημα πέντε ιδιοσυγκρασιών βασισμένο στην κλασική θεωρία δημοσιεύτηκε το 1958.
  • Ένα παράδειγμα τύπων προσωπικότητας είναι η θεωρία προσωπικότητας Τύπου Α και Τύπου Β . Σύμφωνα με αυτή τη θεωρία, οι ανυπόμονοι, προσανατολισμένοι στα επιτεύγματα άτομα ταξινομούνται ως Τύπου Α, ενώ τα χαλαρά, χαλαρά άτομα χαρακτηρίζονται ως Τύπος Β. Η θεωρία αρχικά πρότεινε ότι τα άτομα τύπου Α ήταν περισσότερο σε κίνδυνο για στεφανιαία νόσο, αλλά αυτός ο ισχυρισμός δεν έχει υποστηριχθεί από εμπειρική έρευνα. [11]
  • Μια μελέτη δείχνει ότι τα άτομα με προσωπικότητα τύπου Α είναι πιο πιθανό να αναπτύξουν διαταραχές προσωπικότητας ενώ οι προσωπικότητες τύπου Β είναι πιο πιθανό να γίνουν αλκοολικοί. [12]
  • Ο αναπτυξιακός ψυχολόγος Jerome Kagan είναι ένας εξέχων υποστηρικτής της θεωρίας των δεικτών τύπου. Προτείνει ότι τα ντροπαλά, αποτραβηγμένα παιδιά θεωρούνται καλύτερα ότι έχουν μια ανασταλτική ιδιοσυγκρασία, η οποία είναι ποιοτικά διαφορετική από αυτή των άλλων παιδιών. [13]
  • Για λόγους ευκολίας, οι θεωρητικοί χαρακτηριστικών μερικές φορές χρησιμοποιούν τον όρο τύπος για να περιγράψουν κάποιον που έχει εξαιρετικά υψηλή ή χαμηλή βαθμολογία σε ένα συγκεκριμένο χαρακτηριστικό της προσωπικότητας. Ο Hans Eysenck αναφέρεται σε ανώτερους παράγοντες προσωπικότητας ως τύπους και σε πιο συγκεκριμένα συναφή χαρακτηριστικά ως χαρακτηριστικά .
  • Αρκετές θεωρίες της ποπ ψυχολογίας (π.χ., οι άνδρες είναι από τον Άρη, οι γυναίκες είναι από την Αφροδίτη , το εννεάγραμμα ) βασίζονται στην ιδέα των σαφώς διαφορετικών τύπων ανθρώπων.
  • Η Nancy McWilliams διακρίνει οκτώ ψυχαναλυτικές προσωπικότητες: Ψυχοπαθητική (Αντικοινωνική), Ναρκισσιστική, Σχιζοειδή, Παρανοϊκή, Καταθλιπτική και Μανιακή, Μαζοχιστική (Αυτοκαταστροφική), Ιδεοψυχαναγκαστική και Ψυχαναγκαστική, Υστερική (Ιστριονική) και μια Διασχιστική ψυχολογία. [14]

Carl Jung 

Μια από τις πιο σημαίνουσες ιδέες προήλθε από το θεωρητικό έργο του Carl Jung όπως δημοσιεύτηκε στο βιβλίο Psychological Types . Η αρχική έκδοση στη γερμανική γλώσσα, Psychologische Typen , δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά από τον Rascher Verlag, Ζυρίχη, το 1921. [15] Τυπολογίες όπως η Socionics , η αξιολόγηση MBTI και η Keirsey Temperament Sorter έχουν ρίζες στη Γιουνγκιανή θεωρία. [16] [17]

Το ενδιαφέρον του Γιουνγκ για την τυπολογία προήλθε από την επιθυμία του να συμφιλιώσει τις θεωρίες του Σίγκμουντ Φρόιντ και του Άλφρεντ Άντλερ και να καθορίσει πώς η δική του οπτική διέφερε από τη δική τους. Ο Γιουνγκ έγραψε: «Προσπαθώντας να απαντήσω σε αυτή την ερώτηση, συνάντησα το πρόβλημα των τύπων· γιατί είναι ο ψυχολογικός τύπος του ατόμου που εξαρχής καθορίζει και περιορίζει την κρίση του ατόμου». (Jung, [1961] 1989:207) Κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η θεωρία του Freud ήταν εξωστρεφής και του Adler εσωστρεφής. (Jung, [1921] 1971: παρ. 91) Ο Γιουνγκ πείστηκε ότι η επιθετικότητα μεταξύ των στρατοπέδων του Αδλεριανού και του Φρόυντ οφειλόταν σε αυτή την παραγνωρισμένη ύπαρξη διαφορετικών θεμελιωδών ψυχολογικών στάσεων, που οδήγησαν τον Γιουνγκ «να συλλάβει τις δύο αμφιλεγόμενες θεωρίες της νεύρωσης ως εκδηλώσεις ένας τύπος ανταγωνισμός». (Jung, 1966: παρ. 64)

Τέσσερις λειτουργίες της συνείδησης 

Στο βιβλίο ο Jung κατηγοριοποίησε τους ανθρώπους σε βασικούς τύπους ψυχολογικής λειτουργίας .

Ο Jung πρότεινε την ύπαρξη δύο διχοτόμων ζευγών γνωστικών λειτουργιών:

  • Οι « ορθολογικές » (κρίνουσες) λειτουργίες: σκέψη και συναίσθημα
  • Οι « παράλογες » (αντιληπτικές) λειτουργίες: αίσθηση και διαίσθηση

Ο Jung συνέχισε να προτείνει ότι αυτές οι λειτουργίες εκφράζονται είτε με εσωστρεφή είτε με εξωστρεφή μορφή. [18] : 17 

Σύμφωνα με τον Jung, η ψυχή είναι μια συσκευή προσαρμογής και προσανατολισμού και αποτελείται από μια σειρά από διαφορετικές ψυχικές λειτουργίες. Μεταξύ αυτών διακρίνει τέσσερις βασικές λειτουργίες: [19]

  • αίσθηση — αντίληψη μέσω της άμεσης κατανόησης της ορατής σχέσης μεταξύ υποκειμένου και αντικειμένου
  • διαίσθηση — αντίληψη των διαδικασιών στο παρασκήνιο. π.χ. ασυνείδητες ορμές και/ή κίνητρα άλλων ανθρώπων
  • σκέψη — λειτουργία της διανοητικής γνώσης. τη διαμόρφωση λογικών συμπερασμάτων
  • συναίσθημα — συνάρτηση υποκειμενικής εκτίμησης, σκέψη προσανατολισμένη στην αξία

Οι λειτουργίες σκέψης και αίσθησης είναι ορθολογικές, ενώ η αίσθηση και η διαίσθηση είναι μη ορθολογικές. Σύμφωνα με τον Jung, ο ορθολογισμός αποτελείται από εικονικές σκέψεις, συναισθήματα ή πράξεις με λογική — μια άποψη που βασίζεται σε ένα σύνολο κριτηρίων και προτύπων. Ο μη ορθολογισμός δεν βασίζεται στη λογική. Ο Jung σημειώνει ότι τα στοιχειώδη γεγονότα είναι επίσης μη λογικά, όχι επειδή είναι παράλογα αλλά επειδή, ως σκέψεις, δεν είναι κρίσεις.

Στάσεις: εξωστρέφεια και εσωστρέφεια 

Συμπεριφορικά και ψυχολογικά χαρακτηριστικά που διακρίνουν την εσωστρέφεια και την εξωστρέφεια, τα οποία γενικά θεωρούνται ότι βρίσκονται σε μια συνέχεια.


Η αναλυτική ψυχολογία διακρίνει διάφορους ψυχολογικούς τύπους ή ιδιοσυγκρασίες.

Εξωστρέφεια σημαίνει «στροφή προς τα έξω» και εσωστρέφεια σημαίνει «στροφή προς τα μέσα». [20] Αυτοί οι συγκεκριμένοι ορισμοί διαφέρουν κάπως από τη δημοφιλή χρήση των λέξεων.

Οι προτιμήσεις για εξωστρέφεια και εσωστρέφεια ονομάζονται συχνά στάσεις . Κάθε μία από τις γνωστικές λειτουργίες μπορεί να λειτουργήσει στον εξωτερικό κόσμο της συμπεριφοράς, της δράσης, των ανθρώπων και των πραγμάτων ( εξωστρεφής στάση ) ή στον εσωτερικό κόσμο των ιδεών και του προβληματισμού ( εσωστρεφής στάση ). Οι άνθρωποι που προτιμούν την εξωστρέφεια αντλούν την ενέργειά τους προς αντικειμενικά, εξωτερικά δεδομένα. Επιδιώκουν να βιώσουν και να βασίσουν τις κρίσεις τους σε δεδομένα από τον εξωτερικό κόσμο. Αντίθετα, όσοι προτιμούν την εσωστρέφεια αντλούν την ενέργειά τους σε υποκειμενικά, εσωτερικά δεδομένα. Επιδιώκουν να βιώσουν και να βασίσουν τις κρίσεις τους σε δεδομένα από τον εσωτερικό κόσμο. [19]

Ο τύπος στάσης θα μπορούσε να θεωρηθεί ως η ροή της λίμπιντο (ψυχικής ενέργειας). Οι λειτουργίες τροποποιούνται από δύο βασικούς τύπους στάσεων : την εξωστρέφεια και την εσωστρέφεια . Σε κάθε άτομο, ο βαθμός εσωστρέφειας ή εξωστρέφειας μιας λειτουργίας μπορεί να είναι αρκετά διαφορετικός από εκείνον μιας άλλης λειτουργίας.

Τέσσερις λειτουργίες: αίσθηση, διαίσθηση, σκέψη, συναίσθημα 

Ο Jung αναγνώρισε δύο ζεύγη ψυχολογικών λειτουργιών:

  • Οι δύο παράλογες (αντίληψη) λειτουργίες, η αίσθηση και η διαίσθηση
  • Οι δύο ορθολογικές (κρίσεις) λειτουργίες, η σκέψη και το συναίσθημα

Η αίσθηση και η διαίσθηση είναι παράλογες λειτουργίες (αντίληψης), δηλαδή συλλέγουν πληροφορίες. Περιγράφουν πώς λαμβάνονται και βιώνονται οι πληροφορίες. Τα άτομα που προτιμούν την αίσθηση είναι πιο πιθανό να εμπιστεύονται πληροφορίες που είναι πραγματικές, συγκεκριμένες και πραγματικές, που σημαίνει ότι αναζητούν τις ίδιες τις πληροφορίες. Προτιμούν να αναζητούν διακριτές λεπτομέρειες. Για αυτούς το νόημα βρίσκεται στα δεδομένα. Από την άλλη πλευρά, όσοι προτιμούν τη διαίσθηση τείνουν να εμπιστεύονται πληροφορίες που οραματίζονται ή είναι υποθετικές, που μπορούν να συσχετιστούν με άλλες πιθανές πληροφορίες. Ενδιαφέρονται περισσότερο για κρυφές δυνατότητες μέσω του ασυνείδητου. Το νόημα βρίσκεται στο πώς ή ποιες θα μπορούσαν να είναι οι πληροφορίες . [21]

Η σκέψη και το συναίσθημα είναι ορθολογικές (κρίσιμες) λειτουργίες, που σημαίνει ότι σχηματίζουν κρίσεις ή λαμβάνουν αποφάσεις. Οι λειτουργίες σκέψης και συναισθήματος χρησιμοποιούνται και οι δύο για τη λήψη ορθολογικών αποφάσεων, με βάση τα δεδομένα που λαμβάνονται από τις λειτουργίες συλλογής πληροφοριών τους (αίσθηση ή διαίσθηση). Όσοι προτιμούν τη σκέψη τείνουν να κρίνουν τα πράγματα από μια πιο αποστασιοποιημένη σκοπιά, μετρώντας την απόφαση με το τι είναι λογικό, αιτιολογικό, συνεπές και λειτουργικό. Όσοι προτιμούν τη λειτουργία συναισθήματος τείνουν να σχηματίζουν κρίσεις αξιολογώντας την κατάσταση. αποφασίζει την αξία της κατάστασης. Μετρούν την κατάσταση με το τι είναι ευχάριστο ή δυσάρεστο, αρεστό ή αντιπαθητικό, αρμονικό ή μη αρμονικό κ.λπ.

Όπως αναφέρθηκε ήδη, τα άτομα που προτιμούν τη λειτουργία της σκέψης δεν είναι απαραίτητα, με την καθημερινή έννοια, «σκέφτονται καλύτερα» από τα συναισθήματά τους. η αντίθετη προτίμηση θεωρείται εξίσου ορθολογικός τρόπος λήψης αποφάσεων (και, σε κάθε περίπτωση, η τυπολογία του Γιουνγκ είναι μια διάκριση προτίμησης και όχι ικανότητας). Ομοίως, όσοι προτιμούν τη λειτουργία συναισθήματος δεν έχουν απαραίτητα «καλύτερες» συναισθηματικές αντιδράσεις από τους σκεπτόμενους ομολόγους τους.

Κυρίαρχη συνάρτηση 

Και οι τέσσερις λειτουργίες χρησιμοποιούνται σε διαφορετικούς χρόνους ανάλογα με τις περιστάσεις. Ωστόσο, μία από τις τέσσερις λειτουργίες χρησιμοποιείται γενικά με μεγαλύτερη κυριαρχία και επιδεξιότητα από τις άλλες τρεις, με πιο συνειδητό και σίγουρο τρόπο. Σύμφωνα με τον Jung η κυρίαρχη συνάρτηση υποστηρίζεται από δύο βοηθητικές συναρτήσεις. (Στις δημοσιεύσεις MBTI η πρώτη βοηθητική συνάρτηση συνήθως ονομάζεται βοηθητική ή δευτερεύουσα συνάρτηση και η δεύτερη βοηθητική συνάρτηση συνήθως ονομάζεται τριτογενής συνάρτηση.) Η τέταρτη και λιγότερο συνειδητή συνάρτηση είναι πάντα αντίθετη από την κυρίαρχη συνάρτηση. Ο Γιουνγκ την ονόμασε "κατώτερη συνάρτηση" και ο Μάγιερς μερικές φορές την αποκαλούσε επίσης "συνάρτηση σκιάς". [18] : 84 

Το τυπολογικό μοντέλο του Jung θεωρεί τον ψυχολογικό τύπο παρόμοιο με τον αριστερόχειρα ή τον δεξιόχειρα: τα άτομα είτε γεννιούνται είτε αναπτύσσουν συγκεκριμένους προτιμώμενους τρόπους σκέψης και δράσης. Αυτές οι ψυχολογικές διαφορές ταξινομούνται σε τέσσερα αντίθετα ζεύγη, ή διχοτομίες , με αποτέλεσμα οκτώ πιθανούς ψυχολογικούς τύπους. Οι άνθρωποι τείνουν να βρίσκουν πιο δύσκολη τη χρήση των αντίθετων ψυχολογικών τους προτιμήσεων, ακόμα κι αν μπορούν να γίνουν πιο ικανοί (και επομένως ευέλικτοι στη συμπεριφορά) με την εξάσκηση και την ανάπτυξη.

Οι τέσσερις λειτουργίες λειτουργούν σε συνδυασμό με τις στάσεις (εξωστρέφεια και εσωστρέφεια). Κάθε συνάρτηση χρησιμοποιείται είτε με εξωστρεφή είτε με εσωστρεφή τρόπο. Ένα άτομο του οποίου η κυρίαρχη λειτουργία είναι η εξωστρεφής διαίσθηση, για παράδειγμα, χρησιμοποιεί τη διαίσθηση πολύ διαφορετικά από κάποιον του οποίου η κυρίαρχη λειτουργία είναι η εσωστρεφής διαίσθηση.

Οι οκτώ ψυχολογικοί τύποι είναι οι εξής:

  • Εξωστρεφής αίσθηση
  • Εσωστρεφής αίσθηση
  • Εξωστρεφής διαίσθηση
  • Εσωστρεφής διαίσθηση
  • Εξωστρεφής σκέψη
  • Εσωστρεφής σκέψη
  • Εξωστρεφές συναίσθημα
  • Εσωστρεφές συναίσθημα

Ο Jung θεώρησε ότι η κυρίαρχη λειτουργία χαρακτηρίζει τη συνείδηση, ενώ το αντίθετό της είναι καταπιεσμένο και χαρακτηρίζει την ασυνείδητη δραστηριότητα. Γενικά, τείνουμε να ευνοούμε την πιο ανεπτυγμένη κυρίαρχη λειτουργία μας, ενώ μπορούμε να διευρύνουμε την προσωπικότητά μας αναπτύσσοντας τους άλλους. Σχετικά με αυτό, ο Jung σημείωσε ότι το ασυνείδητο συχνά τείνει να αποκαλύπτεται πιο εύκολα μέσω της λιγότερο ανεπτυγμένης κατώτερης λειτουργίας ενός ατόμου . Η συνάντηση με το ασυνείδητο και η ανάπτυξη των υπανάπτυκτων λειτουργιών τείνουν έτσι να προοδεύουν μαζί.

Όταν οι ασυνείδητες κατώτερες λειτουργίες αποτυγχάνουν να αναπτυχθούν, προκύπτει ανισορροπία. Στους Ψυχολογικούς Τύπους , ο Γιουνγκ περιγράφει λεπτομερώς τις επιπτώσεις των εντάσεων μεταξύ των συμπλεγμάτων που σχετίζονται με τις κυρίαρχες και κατώτερες διαφοροποιητικές λειτουργίες σε εξαιρετικά μονόπλευρα άτομα.

Τύποι προσωπικότητας και ανησυχία 

Η σχέση μεταξύ ανησυχίας –της τάσης των σκέψεων και των νοητικών εικόνων κάποιου να περιστρέφονται γύρω από και να δημιουργούν αρνητικά συναισθήματα, και την εμπειρία ενός συχνού επιπέδου φόβου– και το μοντέλο ψυχολογικών τύπων του Γιουνγκ έχει αποτελέσει αντικείμενο μελετών. Συγκεκριμένα, η συσχετιστική ανάλυση έδειξε ότι η τάση για ανησυχία σχετίζεται σημαντικά με τις διαστάσεις Εσωστρέφεια και Συναίσθημα του Jung. Ομοίως, η ανησυχία έχει δείξει ισχυρούς συσχετισμούς με τη ντροπαλότητα και τον φόβο για κοινωνικές καταστάσεις. Η τάση του ανησυχούντος να φοβάται τις κοινωνικές καταστάσεις μπορεί να τους κάνει να φαίνονται πιο αποτραβηγμένοι. [22]

Το μοντέλο του Jung υποδηλώνει ότι η υπέρτατη διάσταση της προσωπικότητας είναι η εσωστρέφεια και η εξωστρέφεια. Οι εσωστρεφείς είναι πιθανό να σχετίζονται με τον εξωτερικό κόσμο ακούγοντας, στοχαζόμενοι, επιφυλακτικοί και έχοντας εστιασμένα ενδιαφέροντα. Οι εξωστρεφείς από την άλλη, είναι προσαρμόσιμοι και εναρμονίζονται με τον εξωτερικό κόσμο. Προτιμούν να αλληλεπιδρούν με τον εξωτερικό κόσμο μιλώντας, συμμετέχοντας ενεργά, είναι κοινωνικοί, εκφραστικοί και έχοντας ποικίλα ενδιαφέροντα. Ο Jung (1921) προσδιόρισε επίσης δύο άλλες διαστάσεις της προσωπικότητας: Διαίσθηση - Αίσθηση και Σκέψη - Συναίσθημα. Οι τύποι αίσθησης τείνουν να εστιάζουν στην πραγματικότητα των παρόντων καταστάσεων, δίνουν μεγάλη προσοχή στη λεπτομέρεια και ασχολούνται με πρακτικές. Οι διαισθητικοί τύποι επικεντρώνονται στο να οραματιστούν ένα ευρύ φάσμα πιθανοτήτων για μια κατάσταση και ευνοούν τις ιδέες, τις έννοιες και τις θεωρίες έναντι των δεδομένων. Οι σκεπτόμενοι τύποι χρησιμοποιούν αντικειμενικό και λογικό συλλογισμό στη λήψη των αποφάσεών τους, είναι πιο πιθανό να αναλύουν τα ερεθίσματα με λογικό και απομονωμένο τρόπο, να είναι πιο σταθεροί συναισθηματικά και να βαθμολογούν υψηλότερα στη νοημοσύνη. Οι τύποι συναισθημάτων κάνουν κρίσεις με βάση υποκειμενικές και προσωπικές αξίες. Στη διαπροσωπική λήψη αποφάσεων, οι τύποι συναισθημάτων τείνουν να δίνουν έμφαση στον συμβιβασμό για να εξασφαλίσουν μια ευεργετική λύση για όλους. Τείνουν επίσης να είναι κάπως πιο νευρωτικοί από τους σκεπτόμενους τύπους. Η τάση του ανησυχούντος να βιώνει ένα φοβερό συναίσθημα, θα μπορούσε να εκδηλωθεί στον αισθαντικό τύπο του Γιουνγκ

από την Βικιπαίδεια

Αναφορές 

  1. ^ Bernstein, Penner, Clarke-Stewart, & Roy (2008). Ψυχολογία , 8η έκδοση. Βοστώνη, MA: Houghton Mifflin Company.
  2. ^ Donnellan, M. Brent; Robins, Richard W. (2010). «Ευθετικοί, Υπερελεγχόμενοι και Υπερελεγχόμενοι Τύποι Προσωπικότητας: Ζητήματα και Αντιπαραθέσεις». Πυξίδα Ψυχολογίας Κοινωνικής και Προσωπικότητας . 4 (11): 1070–1083. doi : 10.1111/j.1751-9004.2010.00313.x . ISSN  1751-9004 .
  3. ^ Gerlach M.; Farb B.; Revelle W.; Nunes Amaral LA (2018). "Μια ισχυρή προσέγγιση βάσει δεδομένων προσδιορίζει τέσσερις τύπους προσωπικότητας σε τέσσερα μεγάλα σύνολα δεδομένων" (PDF) . Φύση Ανθρώπινη Συμπεριφορά . 2 (2): 735–742. doi : 10.1038/s41562-018-0419-z . PMID 31406291 . S2CID 52290166 . Ανακτήθηκε στις 30 Ιουλίου 2020 .   
  4. ^ Totton and Jacobs (2001). Χαρακτήρες και Τύποι Προσωπικότητας . Philadelphia, PA: Open University Press.
  5. ^ Flaskerud, Jacquelyn H. Issues in Mental Health Nursing , Vol 33(9), Sep, 2012. σελ. 631-634.
  6. ^ Bess, TL & Harvey, RJ (2001). Διτροπικές κατανομές βαθμολογίας και το MBTI: Γεγονός ή τεχνούργημα; Αρχειοθετήθηκε 2006-12-08 στο Wayback Machine Paper που παρουσιάστηκε στο Ετήσιο Συνέδριο του 2001 της Εταιρείας Βιομηχανικής και Οργανωτικής Ψυχολογίας, Σαν Ντιέγκο, ΗΠΑ.
  7. ^ Furnham, A., & Crump, J. (2005). Χαρακτηριστικά προσωπικότητας, τύποι και διαταραχές: Μια εξέταση της σχέσης μεταξύ τριών μετρήσεων αυτοαναφοράς. European Journal of Personality , 19 , 167-184.
  8. ^ Asendorpf, JB (2003). Σύγκριση από το κεφάλι με κεφάλι της προγνωστικής εγκυρότητας τύπων και διαστάσεων προσωπικότητας. European Journal of Personality , 17 , 327–346.
  9. ^ Pittenger, DJ (2004). Οι περιορισμοί εξαγωγής τυπολογιών από μετρήσεις χαρακτηριστικών της προσωπικότητας. Personality and Individual Differences , 37 , 779–787.
  10. ^ McCrae, RR, Terracciano, A., Costa, PT, & Ozer, DJ (2006). Πρόσωπο-παράγοντες στο σετ Q ενηλίκων Καλιφόρνια: Κλείνουμε την πόρτα στους τύπους προσωπικότητας; European Journal of Personality , 20 , 29-44.
  11. ^ "Bates, KL (2006). Προσωπικότητα τύπου Α που δεν συνδέεται με καρδιακές παθήσεις" . Ανακτήθηκε 2006-11-05 .
  12. ^ Bottlender, Miriam; Preuss U.; Σόυκα Μ. (2006). «Συσχετισμός διαταραχών προσωπικότητας με αλκοολικούς τύπου Α και τύπου Β». European Archives of Psychiatry and Clinical Neuroscience . 256 (1): 55–61. doi : 10.1007/s00406-005-0601-y . PMID 16041558 . S2CID 1798692 .  
  13. ^ Kagan, J. (1994). Προφητεία του Γαληνού: Ιδιοσυγκρασία στην ανθρώπινη φύση . Νέα Υόρκη: Βασικά βιβλία.
  14. ^ McWilliams, Nancy (2011). Ψυχαναλυτική διάγνωση: κατανόηση της δομής της προσωπικότητας στην κλινική διαδικασία (2 εκδ.). Νέα Υόρκη: Guilford Press. ISBN 978-1-60918-494-0. OCLC  698580704 .
  15. ^ Jung, Carl (1976). Campbell, Joseph (επιμ.). Ο φορητός Γιουνγκ . Νέα Υόρκη, Νέα Υόρκη: Penguin Books. σελ.  178 . ISBN 9780140150704.
  16. ^ Myers, Isabel Briggs with Peter B. Myers (1995) [1980]. Διαφορετικά δώρα: Κατανόηση του Τύπου προσωπικότητας . Mountain View, CA: Davies-Black Publishing. σελ. xi–xii. ISBN 0-89106-074-Χ.
  17. ^ Keirsey, David (1 Μαΐου 1998) [1978]. Please Understand Me II: Temperament, Character, Intelligence (1st ed.). Prometheus Nemesis Book Co σελ.  3 . ISBN 1-885705-02-6.
  18. ^Μετάβαση σε:α β Myers, Isabel Briggs με τον Peter B. Myers (1995) [1980]. Διαφορετικά δώρα: Κατανόηση του Τύπου προσωπικότητας. Mountain View, CA: Davies-Black Publishing. ISBN 0-89106-074-Χ.
  19. ^Μετάβαση σε:α β Jung, CG, Psychological Types (The Collected Works of CG Jung, Vol.6), ISBN
  20. ^ Zeisset, Carolyn (2006). Η Τέχνη του Διαλόγου: Διερεύνηση των διαφορών της προσωπικότητας για πιο αποτελεσματική επικοινωνία . Gainesville, FL: Center for Applications of Psychological Type, Inc. σελ. 13. ISBN 0-935652-77-9.
  21. ^ Jung, Carl (1971). "10, 11". Ψυχολογικοί τύποι . Princeton University Press.
  22. ^ Ragozzino, Rachel; W. Kelly (Καλοκαίρι 2011). «ΤΥΠΩΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΑΝΗΣΥΧΟΥΣ: ΣΧΕΣΗ ΜΕΤΑΞΥ ΑΝΗΣΥΧΗΣ ΚΑΙ ΤΥΠΩΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑΣ ΤΟΥ JUNG» . Συλλογή Ψυχολογίας και Επιστημών Συμπεριφοράς . 131 (4): 791–797 . Ανακτήθηκε στις 8 Μαρτίου 2012 .

Περαιτέρω ανάγνωση 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)