Φίλες και φίλοι μου,
τρία χρόνια τώρα φυλάω πράγματα που δεν χρειάζομαι.
Επειδή δεν χωρούσαν στην αποθήκη μου, έπιασα κα χώρο στην αποθήκη του καυστήρα καλοριφέρ στην πολυκατοικία.
Είμαι σίγουρη ότι δεν τα χρειάζομαι γιατί δεν μου λείπουν.
Κούτες γεμάτες με πράγματα που δεν χρειάζομαι, ρούχα, χαρτιά, διακοσμητικά, διάφορα απομεινάρια που πλήρωσα για να τα αποκτήσω.
Όλο λέω να τα ξεκαθαρίσω και όλο το αναβάλω. Ζήτησα ακόμα και βοήθεια, πλήρωσα και μια κυρία να με βοηθήσει, όχι μόνο μία μα και δύο και πέντε φορές αλλά πάλι δεν τα καταφέρναμε.
Στα δέκα λεπτά πελάγωνα, εγκατέλειπα και πήγαινα για καφέ. Τρία χρόνια και τέσσερα και πέντε και δέκα χρόνια και. . .
Και όμως. Ακόμα και όταν έφυγα από το σπίτι μου και το νοίκιασα σε άλλους, τα πράγματα έμεναν εκεί. Υπήρχαν και το βάρος της ύπαρξης τους κούραζε τη σκέψη μου, πίεζε τη ζωή μου.
Μπήκα αποφασισμένη μέσα στην αποθήκη και η έκπληξη μου ήταν μεγάλη. . . .
ΈΧΕΙΣ ΤΗΝ ΣΥΝΉΘΕΙΑ ΝΑ φυλάς άχρηστα πράγματα, πιστεύοντας πως μια μέρα… (άγνωστο πότε) …θα τα χρειαστείς;
ΈΧΕΙΣ ΤΗΝ ΣΥΝΉΘΕΙΑ ΝΑ κρατάς χρήματα, μόνο και μόνο για να μην τα ξοδέψεις, γιατί μπορεί να σου λείψουν στο μέλλον;
ΈΧΕΙΣ ΤΗΝ ΣΥΝΉΘΕΙΑ ΝΑ φυλάς ρούχα, παπούτσια, έπιπλα, οικιακές συσκευές και άλλα πράγματα του νοικοκυριού που δεν χρησιμοποιείς εδώ και πολύ καιρό;
Και μέσα σου;
ΈΧΕΙΣ ΤΗΝ ΣΥΝΉΘΕΙΑ ΝΑ κρατάς κακίες, στεναχώριες, φόβους και άλλα περιττά συναισθήματα;
Σταμάτα τώρα. Είναι αντίθετο με την ευημερία σου!
Είναι σημαντικό να αφήσεις χώρο.
ένα κενό, για να έρθουν καινούρια πράγματα στη ζωή σου.
Όσο εσύ γεμίζεις, υλικά ή συναισθηματικά, με παλιά και άχρηστα, δεν αφήνεις κενό για νέες ευκαιρίες.
Τα αγαθά πρέπει να ανακυκλώνονται…
Καθάρισε τα συρτάρια, τις ντουλάπες, την αποθήκη, το γκαράζ…
Δώρισε όλα εκείνα που πια δεν χρησιμοποιείς…
Το να φυλάς ένα σωρό από άχρηστα
πράγματα το μόνο που καταφέρνεις είναι να δένεις την ίδια σου τη ζωή.
Το πρόβλημα δεν είναι τα αντικείμενα που στοιβάζονται στη ζωή σου…
Αλλά το νόημα του «να κρατάς»…
Όταν κρατάς, όταν φυλάς πράγματα, υπάρχει πρόβλημα έλλειψης, καυ στάση απουσίας…
Πιστεύεις ότι αύριο μπορεί να τα χρειαστείς, και ίσως τότε να μην υπάρχει τρόπος να καλύψεις αυτή σου την ανάγκη…
Με αυτό το σκεπτικό, το μήνυμα που στέλνεις τόσο στο μυαλό σου όσο και στη ζωή σου… είναι ότι δεν εμπιστεύεσαι το αύριο… καθώς επίσης και ότι το καινούριο και το καλύτερο,
ΔΕΝ είναι για σένα.
Γι’ αυτό βρίσκεις ικανοποίηση στο να φυλάς όλα αυτά τα παλιά και άχρηστα πράγματα…
Όταν έχουμε χώρο στο σπίτι, στην καρδιά, στην ζωή μας, και δεν δεσμευόμαστε από αυτά που είναι περιττά, τότε μπορούμε να καλωσορίσουμε το νέο, το διαφορετικό στην ζωή μας.
Ξεφορτώσου όλα αυτά που έχασαν το χρώμα και τη λάμψη τους…
Αν δεν τα καταφέρνεις, ζήτα βοήθεια. .
Επέτρεψε το καινούριο να μπει στο σπίτι σου… και μέσα σου…
Και συνεχίζοντας την ιστορία μου. Ομολογώ λοιπόν ότι υπήρχαν απομεινάρια από πέντε, από δέκα χρόνια ή και περισσότερα . . δεν ξέρω ακριβώς.
Γι΄ αυτό και η έκπληξη μου ήταν μεγάλη καθώς άνοιξα την αποθήκη και τα πράγματα ήταν τακτοποιημένα. Μόνο μερικές, λίγες κούτες, καμιά δεκαριά και είχαν μόνο κάποιους φακέλους και αρκετά βιβλία.
Δεν μίλησα καθόλου. Ήταν θαύμα.
Η κατάληψη στο υπόγειο της πολυκατοικίας από εμένα είχε λήξει.
Κάποιος είχε κάνει τη δουλειά για εμένα.
Μου το είχε πει κάποια στιγμή, ότι θα το κάνει αλλά δεν το περίμενα.
Μια πραγματική φίλη μπήκε μέσα και τα έφτιαξε.
Νοιώθω τόση ευγνωμοσύνη. Όλα νοικοκυρεμένα. Όλα τακτοποιημένα. . .
Δεν ζητώ βοήθεια κυρίως όταν δεν ξέρω πως να εξηγήσω τι ακριβώς χρειάζομαι.
Κατάλαβε τι χρειαζόμουν, το σκέφτηκε, το οργάνωσε το ολοκλήρωσε.
Απίστευτο θαύμα! Το βάρος μου έφυγε!
ΞΕΝΙΑ, ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΏ ΠΟΛΎ!
Αρβανίτη-Πρεβεζάνου Ευγενία
Msc BA Επικοινωνιολόγος- Personality Creator
Evgenia.GReek
Θυμήθηκα τη μαμά μου. Κρατούσε τα πάντα. Άχρηστα πράγματα ακομα και εφημερίδες χρόνων. Αν και δεν είχε ζήσει στην Κατοχή υποστήριζε ότι πάσχει από το Κατοχικό Σύνδρομο (το οποιο ωστόσο αφορά μόνο την τροφή), και περηφανευόμουν, ότι «εγώ δεν είμαι έτσι.»
Δεν τα έβλεπα καθώς είχα φύγει μακριά, αλλά ήξερα ότι ήταν εκεί. Στο υπόγειο της πολυκατοικίας. Σήμερα όμως ήμουν αποφασισμένη. Θα τα ξεκαθάρισα. όσο μπορούσα.
Θα έκανα μια αρχή.
Διαβάστε το έρθρο μου: ΣΥΛΛΕΚΤΟΜΑΝΙΑ, όπως λέμε: Σύνδρομο των αδελφών Collyer
τρία χρόνια τώρα φυλάω πράγματα που δεν χρειάζομαι.
Επειδή δεν χωρούσαν στην αποθήκη μου, έπιασα κα χώρο στην αποθήκη του καυστήρα καλοριφέρ στην πολυκατοικία.
Είμαι σίγουρη ότι δεν τα χρειάζομαι γιατί δεν μου λείπουν.
Κούτες γεμάτες με πράγματα που δεν χρειάζομαι, ρούχα, χαρτιά, διακοσμητικά, διάφορα απομεινάρια που πλήρωσα για να τα αποκτήσω.
Όλο λέω να τα ξεκαθαρίσω και όλο το αναβάλω. Ζήτησα ακόμα και βοήθεια, πλήρωσα και μια κυρία να με βοηθήσει, όχι μόνο μία μα και δύο και πέντε φορές αλλά πάλι δεν τα καταφέρναμε.
Στα δέκα λεπτά πελάγωνα, εγκατέλειπα και πήγαινα για καφέ. Τρία χρόνια και τέσσερα και πέντε και δέκα χρόνια και. . .
Και όμως. Ακόμα και όταν έφυγα από το σπίτι μου και το νοίκιασα σε άλλους, τα πράγματα έμεναν εκεί. Υπήρχαν και το βάρος της ύπαρξης τους κούραζε τη σκέψη μου, πίεζε τη ζωή μου.
Μπήκα αποφασισμένη μέσα στην αποθήκη και η έκπληξη μου ήταν μεγάλη. . . .
ΈΧΕΙΣ ΤΗΝ ΣΥΝΉΘΕΙΑ ΝΑ φυλάς άχρηστα πράγματα, πιστεύοντας πως μια μέρα… (άγνωστο πότε) …θα τα χρειαστείς;
ΈΧΕΙΣ ΤΗΝ ΣΥΝΉΘΕΙΑ ΝΑ κρατάς χρήματα, μόνο και μόνο για να μην τα ξοδέψεις, γιατί μπορεί να σου λείψουν στο μέλλον;
ΈΧΕΙΣ ΤΗΝ ΣΥΝΉΘΕΙΑ ΝΑ φυλάς ρούχα, παπούτσια, έπιπλα, οικιακές συσκευές και άλλα πράγματα του νοικοκυριού που δεν χρησιμοποιείς εδώ και πολύ καιρό;
Και μέσα σου;
ΈΧΕΙΣ ΤΗΝ ΣΥΝΉΘΕΙΑ ΝΑ κρατάς κακίες, στεναχώριες, φόβους και άλλα περιττά συναισθήματα;
Σταμάτα τώρα. Είναι αντίθετο με την ευημερία σου!
Είναι σημαντικό να αφήσεις χώρο.
ένα κενό, για να έρθουν καινούρια πράγματα στη ζωή σου.
Όσο εσύ γεμίζεις, υλικά ή συναισθηματικά, με παλιά και άχρηστα, δεν αφήνεις κενό για νέες ευκαιρίες.
Τα αγαθά πρέπει να ανακυκλώνονται…
Καθάρισε τα συρτάρια, τις ντουλάπες, την αποθήκη, το γκαράζ…
Δώρισε όλα εκείνα που πια δεν χρησιμοποιείς…
Το να φυλάς ένα σωρό από άχρηστα
πράγματα το μόνο που καταφέρνεις είναι να δένεις την ίδια σου τη ζωή.
Το πρόβλημα δεν είναι τα αντικείμενα που στοιβάζονται στη ζωή σου…
Αλλά το νόημα του «να κρατάς»…
Όταν κρατάς, όταν φυλάς πράγματα, υπάρχει πρόβλημα έλλειψης, καυ στάση απουσίας…
Πιστεύεις ότι αύριο μπορεί να τα χρειαστείς, και ίσως τότε να μην υπάρχει τρόπος να καλύψεις αυτή σου την ανάγκη…
Με αυτό το σκεπτικό, το μήνυμα που στέλνεις τόσο στο μυαλό σου όσο και στη ζωή σου… είναι ότι δεν εμπιστεύεσαι το αύριο… καθώς επίσης και ότι το καινούριο και το καλύτερο,
ΔΕΝ είναι για σένα.
Γι’ αυτό βρίσκεις ικανοποίηση στο να φυλάς όλα αυτά τα παλιά και άχρηστα πράγματα…
Όταν έχουμε χώρο στο σπίτι, στην καρδιά, στην ζωή μας, και δεν δεσμευόμαστε από αυτά που είναι περιττά, τότε μπορούμε να καλωσορίσουμε το νέο, το διαφορετικό στην ζωή μας.
Ξεφορτώσου όλα αυτά που έχασαν το χρώμα και τη λάμψη τους…
Αν δεν τα καταφέρνεις, ζήτα βοήθεια. .
Επέτρεψε το καινούριο να μπει στο σπίτι σου… και μέσα σου…
Και συνεχίζοντας την ιστορία μου. Ομολογώ λοιπόν ότι υπήρχαν απομεινάρια από πέντε, από δέκα χρόνια ή και περισσότερα . . δεν ξέρω ακριβώς.
Γι΄ αυτό και η έκπληξη μου ήταν μεγάλη καθώς άνοιξα την αποθήκη και τα πράγματα ήταν τακτοποιημένα. Μόνο μερικές, λίγες κούτες, καμιά δεκαριά και είχαν μόνο κάποιους φακέλους και αρκετά βιβλία.
Δεν μίλησα καθόλου. Ήταν θαύμα.
Η κατάληψη στο υπόγειο της πολυκατοικίας από εμένα είχε λήξει.
Κάποιος είχε κάνει τη δουλειά για εμένα.
Μου το είχε πει κάποια στιγμή, ότι θα το κάνει αλλά δεν το περίμενα.
Μια πραγματική φίλη μπήκε μέσα και τα έφτιαξε.
Νοιώθω τόση ευγνωμοσύνη. Όλα νοικοκυρεμένα. Όλα τακτοποιημένα. . .
Δεν ζητώ βοήθεια κυρίως όταν δεν ξέρω πως να εξηγήσω τι ακριβώς χρειάζομαι.
Κατάλαβε τι χρειαζόμουν, το σκέφτηκε, το οργάνωσε το ολοκλήρωσε.
Απίστευτο θαύμα! Το βάρος μου έφυγε!
ΞΕΝΙΑ, ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΏ ΠΟΛΎ!
Αρβανίτη-Πρεβεζάνου Ευγενία
Msc BA Επικοινωνιολόγος- Personality Creator
Evgenia.GReek
Θυμήθηκα τη μαμά μου. Κρατούσε τα πάντα. Άχρηστα πράγματα ακομα και εφημερίδες χρόνων. Αν και δεν είχε ζήσει στην Κατοχή υποστήριζε ότι πάσχει από το Κατοχικό Σύνδρομο (το οποιο ωστόσο αφορά μόνο την τροφή), και περηφανευόμουν, ότι «εγώ δεν είμαι έτσι.»
Δεν τα έβλεπα καθώς είχα φύγει μακριά, αλλά ήξερα ότι ήταν εκεί. Στο υπόγειο της πολυκατοικίας. Σήμερα όμως ήμουν αποφασισμένη. Θα τα ξεκαθάρισα. όσο μπορούσα.
Θα έκανα μια αρχή.
Διαβάστε το έρθρο μου: ΣΥΛΛΕΚΤΟΜΑΝΙΑ, όπως λέμε: Σύνδρομο των αδελφών Collyer
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου