Σταθεροποιητικά Διάθεσης και Συναισθήματος Φάρμακα

 

1) Αντικαταθλιπτικά:

1ης επιλογής τα Νεώτερα Αντικαταθλιπτικά: π.χ. η SPARI = μερικός αγωνιστής υποδοχέων/επαναπρόσληψης σεροτονίνης (Βορτιοξετίνη-Vortioxetine Brintellix),  οι SSRI = εκλεκτικοί αναστολείς επαναπρόσληψης σεροτονίνης, (πχ Eς-Σιταλοπράμη-Escitalopram Cipralex, Σερτραλίνη-Sertraline Zoloft, Παροξετίνη-Paroxetine Seroxat, Φλουοξετίνη-Fluoxetine Ladose, Σιταλοπράμη-Citalopram Seropram, Φλουβοξαμίνη-Fluvoxamine Dumyrox), o NaSSA = Νοραδρενεργικό Ειδικό Σεροτονινεργικό Αντικαταθλιπτικό, (Μιρταζαπίνη-Mirtazapine Remeron), οι SNRI = Αναστολείς Επαναπρόσληψης Σεροτονίνης Νοραδρεναλίνης, (Bενλαφαξίνη-Venlafaxine Efexor, Δουλοξετίνη-Duloxetine Cymbalta), ο NDRI = Αναστολέας Επαναπρόσληψης Νοραδρεναλίνης Ντοπαμίνης (Βουπροπιόνη-Bupropion Wellbutrin),  το μελατονινεργικό αντικαταθλιπτικό (Αγομελατίνη-Agomelatine Valdoxan) σε μονοθεραπεία ή σε συνδυασμό μεταξύ τους (πχ SSRI & Μιρταζαπίνη, SNRI & Μιρταζαπίνη, SSRI & SNRI & Μιρταζαπίνη, NDRI και SSRI, NDRI και SNRI, ΝDRI και NaSSA κοκ).

2ης επιλογής τα Παλαιότερα Αντικαταθλιπτικά: τα τρικυκλικά αντικαταθλιπτικά και οι αναστολείς ΜΑΟ (πχ Κλομιπραμίνη-Clomipramine Anafranil, Αμιπτρυπτιλίνη-Amitriptiline Saroten/Minitran και Μοκλοβεμίδη-Moclobemide Aurorix αντίστοιχα) που είναι φάρμακα με περισσότερες ανεπιθύμητες ενέργειες από τα νεότερα.

2) Αντιψυχωτικά:

1ης επιλογής τα νεώτερα αντιψυχωτικά (Άτυπα Αντιψυχωτικά, ή SDA = ανταγωνιστές Σεροτονίνης Ντοπαμίνης): πχ Ολανζαπίνη-Olanzapine Ζyprexa, Ρισπεριδόνη-Risperidone Risperdal, Κουετιαπίνη-Quetiapine Seroquel, Αριπιπραζόλη-Aripiprazole Abilify, Αμισουλπρίδη-Amisulpride Solian, Ζιπρασιδόνη-Ziprasidone Geodon, Παλιπεριδόνη-Paliperidone Invega, Κλοζαπίνη-Clozapine Leponex.

2ης επιλογής τα «τυπικά» ή «κλασικά» αντιψυχωτικά (ή «νευροληπτικά»): π.χ. Αλοπεριδόλη-Haloperidol Aloperidin.

Η συνεχιζόμενη θεραπεία έως και εφόρου ζωής με αντιψυχωτικά είναι απαραίτητη για να μειωθούν οι υποτροπές των ψυχωτικών διαταραχών και να εξασφαλίσουν οι ασθενείς την καλύτερη δυνατή διατήρηση της λειτουργικότητάς τους.

3) Σταθεροποιητικά της Διάθεσης ή του Συναισθήματος:

Π.χ. το Λίθιο-Lithium Lithiofor/Milithin, παλαιότερα αντιεπιληπτικά όπως το Βαλπροϊκό-Valproate Depakine, η Καρβαμαζεπίνη-Carbamazepine Tegretol, ή νεώτερα αντιεπιληπτικά όπως η Λαμοτριγίνη-Lamotrigine Lamictal, η Οξκαρβαζεπίνη-Oxcarbazepine Trileptal, η Τοπιραμάτη-Topiramate Topamac, η Γκαμπαπεντίνη-Gabapentin Neurontin και άτυπα αντιψυχωτικά όπως η Ολανζαπίνη-Olanzapine Zyprexa, η Κουετιαπίνη-Quetiapine Seroquel, κ.ά., σε μονοθεραπεία ή συνδυασμένη αγωγή.

Η συνεχιζόμενη θεραπεία έως και εφόρου ζωής με σταθεροποιητικά της διάθεσης είναι απαραίτητη για να μειωθούν οι υποτροπές των διπολικών διαταραχών, είτε με τη μορφή μείζονων καταθλιπτικών, είτε υπομανιακών, είτε μανιακών είτε μικτών επεισοδίων.

4) Έναντι της Διαταραχής Ελλειμματικής Προσοχής με ή χωρίς Υπερκινητικότητα (ΔΕΠΥ):

Π.χ. η Μεθυλφενιδάτη άμεσης αποδέσμευσης-Methylphenidate immediate release Ritalin, η Μεθυλφενιδάτη βραδείας αποδέσμευσης-Methylphenidate prolonged release Concerta, καθώς και η Ατομοξετίνη-Atomoxetine Strattera, τα οποία μόνα ή σε συνδυασμό με άλλες δραστικές ουσίες βελτιώνουν τη συγκέντρωση και συντελούν στον έλεγχο των παρορμητικών συμπεριφορών λόγω και έργω των πασχόντων από ΔΕΠΥ.

Πληροφορίες  ΕΔΩ