"Εσύ εκεί στην 8η σειρά. Μπορείς να μου πεις το όνομά σου;" ρωτάει μια φοιτήτρια.
"Το όνομά μου είναι Μαρία" λέει μια φωνή. Ο καθηγητής συνεχίζει:
- "Σε παρακαλώ φύγε από την αίθουσα διαλέξεων. Δεν θέλω να σε βλέπω στη διάλεξή μου".
Όλοι είναι ήσυχοι. Η φοιτήτρια είναι εκνευρισμένη, μαζεύει αργά τα πράγματά της και σηκώνεται.
- "Πιο γρήγορα παρακαλώ" της ζητά ο καθηγητής.
Δεν τολμά να πει τίποτα και φεύγει από την αίθουσα διαλέξεων.
Ο καθηγητής συνεχίζει να κοιτάζει γύρω του. Οι φοιτητές είναι φοβισμένοι.
- "Γιατί υπάρχουν νόμοι;" ρωτάει την ομάδα ο καθηγητής.
Όλοι σιωπούν. Όλοι κοιτάζουν τους άλλους.
- "Γιατί υπάρχουν νόμοι;" ρωτάει ξανά.
- "Η κοινωνική τάξη" ακούγεται από μια σειρά.
- "Για να προστατεύουν τα προσωπικά δικαιώματα ενός ατόμου".λέει ενας φοιτητής.
"Για να μπορείς να βασίζεσαι στο κράτος", αρθρώνει κάποιος άλλος
Ο καθηγητής δεν είναι ικανοποιημένος και ψάχνει μια καινούργια απάντηση.
"Δικαιοσύνη" φωνάζει ένας φοιτητής.
Ο καθηγητής χαμογελάει. Έχει την προσοχή του.
- "Σας ευχαριστώ πολύ. Μήπως συμπεριφέρθηκα άδικα απέναντι στη συμφοιτήτριά σας νωρίτερα;"
Όλοι γνέφουν θετικά.
- "Πράγματι, το έκανα. Γιατί δεν διαμαρτυρήθηκε κανείς;
Γιατί κανείς σας δεν προσπάθησε να με σταματήσει;
Γιατί δεν θέλατε να αποτρέψετε αυτή την αδικία;" ρωτάει.
Κανείς δεν απαντά.
- "Αυτό που μόλις μάθατε δεν θα το καταλαβαίνατε ούτε σε 1.000 ώρες διαλέξεων, αν δεν το είχατε ζήσει. Δεν είπατε τίποτα μόνο και μόνο επειδή δεν επηρεαστήκατε εσείς οι ίδιοι.
Αυτή η στάση μιλάει εναντίον σας και εναντίον της ζωής.
Νομίζεις ότι εφόσον δεν σε αφορά, δεν είναι δική σου δουλειά.
Σας λέω, αν δεν πείτε τίποτα σήμερα και δεν επιφέρετε δικαιοσύνη, τότε μια μέρα θα βιώσετε κι εσείς την αδικία και κανείς δεν θα στέκεται μπροστά σας.
Η δικαιοσύνη ζει μέσα από όλους μας. Πρέπει να αγωνιστούμε γι' αυτήν".
"Στη ζωή και στη δουλειά, συχνά ζούμε ο ένας δίπλα στον άλλον αντί να ζούμε μαζί.
Παρηγοριόμαστε ότι τα προβλήματα των άλλων δεν μας αφορούν.
Πηγαίνουμε στο σπίτι μας και χαιρόμαστε που γλιτώσαμε.
Αλλά το θέμα είναι επίσης να υπερασπιστούμε τους άλλους.
Κάθε μέρα συμβαίνει μια αδικία στις επιχειρήσεις, στον αθλητισμό ή στο τραμ.
Το να βασιζόμαστε σε κάποιον να το λύσει δεν αρκεί.
Είναι καθήκον μας να είμαστε εκεί για τους άλλους.
Να μιλάμε για τους άλλους όταν αυτοί δεν μπορούν".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου