Νοητικό Πηλίκο – Αναλογικός Δείκτης Νοημοσύνης
Ο υπολογισμός της νοητικής ηλικίας μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να συγκριθεί ένα συγκεκριμένο 7χρονο παιδί με άλλα 7χρονα παιδιά, ωστόσο δεν είναι ιδιαιτέρως χρήσιμος αν θέλουμε να συγκρίνουμε τη σχετική νοημοσύνη παιδιών διαφορετικής χρονολογικής ηλικίας. Η λύση στο πρόβλημα αυτό δόθηκε από το William Stern (1912), ο οποίος πρότεινε ότι για την αξιολόγηση της ανθρώπινης νοημοσύνης θα πρέπει να υπολογίζουμε το Νοητικό Πηλίκο (ΝΠ) (Intelligence Quotient ή IQ), που είναι το πηλίκο της νοητικής ηλικίας (ΝΗ) δια της χρονολογικής ηλικίας (ΧΗ) επί 100. Η βαθμολογία ενός ατόμου σε μιa δοκιμασία νοημοσύνης που εκφράζεται με το νοητικό πηλίκο, δηλαδή το πηλίκο της νοητικής ηλικίας δια της χρονολογικής επί 100, ονομάζεται Αναλογικός Δείκτης Νοημοσύνης του ατόμου (ratio IQ).
Αναλογικός Δείκτης Νοημοσύνης ΔΝ (ή Νοητικό πηλίκο ΝΠ) (ratio IQ) είναι: η βαθμολογία σε μία δοκιμασία μέτρησης της νοημοσύνης, η οποία για τα άτομα μέσης νοημοσύνης θα πρέπει να είναι κοντά στο 100.
ΝΠ = Νοητική ηλικία / Χρονολογική ηλικία * 100
Αν η νοητική ηλικία ενός παιδιού είναι μεγαλύτερη από τη χρονολογική του ηλικία, το νοητικό πηλίκο θα είναι μεγαλύτερο από 100, ενώ αν η νοητική του ηλικία είναι μικρότερη από τη χρονολογική του ηλικία, το νοητικό του πηλίκο θα είναι μικρότερο του 100.
Δείκτης Νοημοσύνης
Η μέτρηση του αναλογικού δείκτη νοημοσύνης αποδείχθηκε ανεπαρκής, διότι, πχ. η αύξηση της νοητική ηλικίας επιβραδύνεται μετά από το 16ο έτος της ηλικίας. Δεν μπρούμε, επομένως, να πούμε με βεβαιότητα ότι ένα 40χρονο άτομο με νοητική ηλικία 60 ετών είναι ευφυές.
Σήμερα οι ψυχολόγοι υπολογίζουν το δείκτη νοημοσύνης χρησιμοποιώντας συγκριτικές μετρήσεις με βάση υποθετικές κατανομές βαθμολογιών του γενικού πληθυσμού σε δοκιμασίες νοημοσύνης. Οπότε η βαθμολογία ενός ατόμου με βάση την απόκλισή της από τη μέση βαθμολογία μιας κανονικής κατανομής των βαθμολογιών του γενικού πληθυσμού, σε μια δοκιμασία νοημοσύνης, ονομάζεται δείκτης νοημοσύνης οριζόμενος από τις τιμές απόκλισης (deviation IQ).
Ωστόσο, πολλοί γνωστικοί ψυχολόγοι θεωρούν ότι οι διάφοροι δείκτες νοημοσύνης δεν παρέχουν παρά μια ατελή, ανεπαρκή μέτρηση της ανθρώπινης νοημοσύνης.
Προέλευση της νοημοσύνης
Διαστάσεις του γνωστικού ύφους
Παρορμητισμός-Αναλογισμός (Kagan, 1966)
Προτιμήσεις ως προς τις συνθήκες μάθησης
Οι μαθητές διαφέρουν ως προς τις προτιμήσεις τους για πράγματα, όπως:
- η ένταση του φωτισμού,
- η υφή του καθίσματος,
- το ήσυχο ή θορυβώδες περιβάλλον,
- η ατομική εργασία ή η συνεργασία με άλλους συνομηλίκους (Dunn & Dunn, 1987).
- Θετικά σημεία των τεστ νοημοσύνης
- Διαθέτουν δυνατότητα πρόβλεψης μελλοντικών συμπεριφορών (κυρίως ακαδημαϊκών επιτευγμάτων).
- Μας πληροφορούν για τα γνωστικά δυνατά και αδύνατα σημεία του εξεταζόμενου.
- Δίνουν τη δυνατότητα προσδιορισμού του βαθμού αλλαγής μέσα σ’ ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, ως αποτέλεσμα θεραπευτικών, εκπαιδευτικών, ή ερευνητικών παρεμβάσεων.
- Αρνητικά σημεία των τεστ νοημοσύνης
- Τα περισσότερα τεστ νοημοσύνης υπογραμμίζουν τη συγκλίνουσα, αναλυτική και επιστημονική σκέψη. Άρα τα άτομα με αποκλίνουσα σκέψη, φαντασία ή καλλιτεχνικές ικανότητες μειονεκτούν.
- Ο δείκτης νοημοσύνης συχνά παρερμηνεύεται ως δείκτης μιας έμφυτης και αμετάβλητης ικανότητας.
- Σε γενικές γραμμές επικεντρώνονται στο τελικό αποτέλεσμα, παρά στη γνωστική διαδικασία που οδηγεί στο αποτέλεσμα αυτό.
- Η χρησιμότητα κα η αμεροληψία τους, στην αξιολόγηση φυλετικών και πολιτισμικών μειονοτήτων, έχει αμφισβητηθεί.
- IQ Tests / Δοκιμασίες ευφυΐας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου